Dzień rocznicy poświęcenia naszego kościoła to szczególna uroczystość. To nie tylko wspomnienie historycznego wydarzenia z 18 maja 1997 roku, kiedy Biskup łomżyński Stanisław Stefanek poświęcił naszą świątynię, ale także okazja do tego, by na nowo uświadomić sobie, czym naprawdę jest Kościół – ten widzialny z cegieł i kamienia, i ten duchowy, którym jesteśmy my – wspólnota wierzących.
Nasza historia – dom budowany na wierze
Parafia pw. Nawrócenia św. Pawła Apostoła została erygowana 3 grudnia 1989 roku przez Biskupa Juliusza Paetza, jako owoc dynamicznego rozwoju duszpasterstwa w Małkini. Już wcześniej, od czerwca 1987 roku, działał tu samodzielny ośrodek duszpasterski przy drewnianej kaplicy.
Dzięki wytrwałości i ofiarności parafian oraz zaangażowaniu ówczesnego proboszcza, ks. Mariana Niemyjskiego, w latach 1988–1992 powstał murowany kościół. 26 czerwca 1993 roku został on pobłogosławiony, a cztery lata później uroczyście poświęcony. Od tego dnia nasza świątynia służy jako miejsce, gdzie niebo styka się z ziemią, a Bóg – jak mówi Apokalipsa – „rozbija swój namiot wśród ludzi”.
Kościół – miejsce działania Boga
Słowa formularza na rocznicę poświęcenia kościoła przypominają, że to sam Bóg napełnia świątynię swoją obecnością. W modlitwie nad darami prosimy:
„Wspominając dzień, w którym napełniłeś ten dom swoją świętą obecnością, prosimy Cię, abyś nas samych uczynił darem miłym Tobie.”
To piękne przypomnienie, że świątynia to nie tylko miejsce, gdzie Bóg zamieszkuje, ale także przestrzeń, w której przemienia nas na swoje podobieństwo.
Bóg działa przez ludzi – rozważanie czytań
Bóg działa przez ludzi (Dz 14, 21b-27)
Św. Paweł i Barnaba powracają do wspólnot, które zakładali w czasie swojej misji. Umacniają uczniów, przypominając, że przez wiele ucisków trzeba nam wejść do królestwa Bożego. Ich dzieło nie jest tylko ludzką inicjatywą – to Bóg działa przez nich. Każdy kościół, także nasz, jest owocem współpracy łaski Bożej z ludzkim trudem.
Paweł i Barnaba opowiadają, „jak wiele Bóg przez nich zdziałał”. To zaproszenie także dla nas, byśmy potrafili dostrzec Boże działanie w historii naszej parafii. To nie tylko cegły i dach, ale każde nawrócone serce, każde sakramentalne spotkanie z Chrystusem, każda modlitwa – to Jego dzieło wśród nas.
Psalm – Pieśń wdzięczności (Ps 145)
Psalm responsoryjny jest pieśnią pełną uwielbienia: „Niech Cię wielbią, Panie, wszystkie Twoje dzieła”. W dniu rocznicy poświęcenia kościoła w szczególny sposób włączamy się w tę modlitwę wdzięczności. Nasz kościół parafialny jest jednym z tych dzieł, które wielbią Boga, jest miejscem, w którym nieustannie głoszona jest Jego potęga i miłosierdzie.
Bóg otrze wszelką łzę (Ap 21, 1-5a)
Apokalipsa św. Jana ukazuje nam wizję Nowego Jeruzalem, świętego miasta zstępującego z nieba. To obraz Kościoła, który jest nie tylko wspólnotą na ziemi, ale także zapowiedzią wieczności.
W tym obrazie Bóg obiecuje: „Oto przybytek Boga z ludźmi”. To właśnie oznacza nasz kościół – miejsce, gdzie Bóg chce być z nami, gdzie ociera nasze łzy, leczy rany, przywraca nadzieję. Każda Eucharystia, każde słowo Boże, każda spowiedź jest tego wyrazem. Świątynia to przedsionek nieba, znak obietnicy, że Bóg uczyni wszystko nowe.
Przykazanie miłości (J 13, 31-33a.34-35)
W Ewangelii Jezus pozostawia uczniom nowe przykazanie: „abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem”. To najgłębszy sens wspólnoty parafialnej – miłość, która jednoczy, przebacza, służy i buduje.
Po tym, jak się miłujemy, świat pozna, że należymy do Chrystusa. Nie wystarczy mieć piękny budynek – potrzebujemy pięknych serc, otwartych na innych, na ubogich, chorych, samotnych. To właśnie przez miłość nasz kościół staje się prawdziwą świątynią Boga.
Nasza wspólna misja
Rocznica poświęcenia świątyni to nie tylko powód do dumy, ale także wezwanie do odnowy i misji. Nasza parafia to żywa wspólnota. Każdy z nas jest jej częścią. Każdy z nas jest odpowiedzialny za to, by kościół – ten materialny i ten duchowy – tętnił życiem wiary. Wiele już udało nam się wspólnie zrobić widać jak nasz kościół pięknieje, a wszystko dzięki wspołnej pracy i zaangażowaniu.
Niech Eucharystia sprawowana w tym dniu będzie źródłem łaski i radości. Dziękujmy za przeszłość, żyjmy odpowiedzialnie teraźniejszością i patrzmy z nadzieją w przyszłość. Bóg nadal działa – przez nas, w nas, między nami.
Niech będzie Bóg błogosławiony – w tym świętym miejscu i w naszych sercach!
Autor zdjęcia ilustrującego: BP KEP
Źródło: www.flickr.com/photos/episkopatnews
Licencja: CC BY-SA
Data wykonania: 2018-04-22
