Czwarta Niedziela Wielkanocna, tradycyjnie nazywana Niedzielą Dobrego Pasterza, gromadzi wiernych wokół tajemnicy Chrystusa, który jako Dobry Pasterz oddaje życie za swoje owce. Tegoroczna celebracja, przypadająca 11 maja 2025 roku, nabiera dodatkowej głębi, gdyż Kościół obchodzi 62. Światowy Dzień Modlitw o Powołania. To szczególny czas refleksji i modlitwy za tych, którzy odpowiadają na Boże wezwanie do służby — zarówno w kapłaństwie, życiu konsekrowanym, jak i w świeckim zaangażowaniu apostolskim.
Liturgia Niedzieli Dobrego Pasterza
Już antyfona na wejście przypomina o Bożej opiece nad stworzeniem: „Ziemia jest pełna łaski Pana, przez Jego słowo powstały niebiosa. Alleluja”. Wprowadza nas w klimat uwielbienia Boga, który przez swego Syna, Dobrego Pasterza, prowadzi nas ku życiu.
W pierwszym czytaniu z Dziejów Apostolskich (Dz 13, 14.43-52) św. Paweł i św. Barnaba ukazują, że Ewangelia jest światłem dla wszystkich narodów. Choć napotykają opór, Słowo Boże szerzy się, a radość i Duch Święty napełniają serca tych, którzy uwierzyli. To wezwanie do otwartości i misyjnego ducha, tak potrzebnego również w dzisiejszym Kościele.
Psalm responsoryjny przypomina: „My ludem Pana i Jego owcami”. Refren ten staje się modlitewnym wyznaniem przynależności do Chrystusa, Pasterza, który zna swoje owce i prowadzi je na zielone pastwiska łaski.
Drugie czytanie z Apokalipsy (Ap 7, 9.14b-17) ukazuje wizję tłumu zbawionych, którzy przyszli z wielkiego ucisku. Baranek, Dobry Pasterz, sam ich poprowadzi „do źródeł wód życia” i otrze z ich oczu wszelką łzę. To obraz pełni życia, do której prowadzi Chrystus każdego, kto Mu zaufa.
Kulminacją jest Ewangelia (J 10, 27-30), w której Jezus zapewnia: „Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je (…). Nikt nie wyrwie ich z mojej ręki”. Te słowa są fundamentem chrześcijańskiej nadziei i pewności, że Pasterz zawsze czuwa nad swoim ludem.
Modlitwy liturgiczne tego dnia wielokrotnie podkreślają pasterską troskę Boga: w kolekcie prosimy, by „pokorny lud doszedł do Ciebie, podążając za zwycięskim Pasterzem”, a w modlitwie po Komunii prosimy, by Dobry Pasterz „wprowadził nas na ucztę życia wiecznego”.
Pielgrzymi Nadziei: Orędzie śp. Papieża Franciszka
W swoim orędziu na Światowy Dzień Modlitw o Powołania śp. papież Franciszek zatytułowanym „Pielgrzymi nadziei: dar życia” podkreślał, że każde powołanie w Kościele jest „znakiem nadziei, jaką Bóg żywi wobec świata”. Wskazywał na trudności, z jakimi borykają się dzisiejsi młodzi: niepewność przyszłości, kryzys tożsamości, wpływ chaosu cyfrowego, niesprawiedliwość i wojny. Jednak właśnie w tej rzeczywistości Bóg nie przestaje wołać i zapraszać do drogi miłości i służby.
Papież przypominał młodym, że „wasze życie nie jest «w międzyczasie». Jesteście teraz Boga”. Wzywał ich, by mieli odwagę odpowiedzieć hojnie na Boże wezwanie, tak jak młodzi święci: św. Teresa z Lisieux, św. Dominik Savio, bł. Carlo Acutis i wielu innych, którzy odkryli swoje powołanie jako drogę do prawdziwego szczęścia.
Ojciec Święty mocno akcentował, że każde powołanie — do kapłaństwa, życia konsekrowanego, małżeństwa, czy świeckiego zaangażowania — jest „pielgrzymką nadziei”. Nadzieja ta nie jest naiwnym optymizmem, lecz „pewnością zakorzenioną w wierze w Boga, który działa w historii każdej osoby”. Powołanie dojrzewa przez codzienną wierność Ewangelii, modlitwę i rozeznawanie.
Wezwanie dla całego Kościoła
W Niedzielę Dobrego Pasterza cały Kościół jest zaproszony, by modlić się o nowe, święte powołania i wspierać tych, którzy już kroczą drogą powołania. Poprzeni Papież w swoim orędziu apelował do dorosłych, a zwłaszcza do pasterzy Kościoła, by przyjęli zadanie towarzyszenia młodym w ich rozeznawaniu. W świecie, który „popycha do pochopnych wyborów”, potrzeba ciszy i modlitwy, by usłyszeć głos Pasterza.
Tegoroczna Niedziela Dobrego Pasterza przypomina nam, że Chrystus wciąż woła swoje owce po imieniu i że każdy z nas jest zaproszony, by odpowiedzieć i pójść za Nim — w kapłaństwie, w życiu zakonnym, w rodzinie, w świecie. To dzień śzczególny modlitwy także za Nowego Papieża Leona XIV aby on też wytrwał w dźwiganiu jarzma troski o cały Kościół na ziemi, w tym dniu modlitwa Kościoła łączy się z wezwaniem do odwagi, nadziei i otwartości na Boże plany.